YCO

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Dici enim nihil potest verius. Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quid, quod res alia tota est? Id est enim, de quo quaerimus. Nunc ita separantur, ut disiuncta sint, quo nihil potest esse perversius. Memini me adesse P. Sic, et quidem diligentius saepiusque ista loquemur inter nos agemusque communiter. Ea possunt paria non esse.

Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Quod, inquit, quamquam voluptatibus quibusdam est saepe iucundius, tamen expetitur propter voluptatem. Duo Reges: constructio interrete. Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?

Moriatur, inquit. Tum mihi Piso: Quid ergo? Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi. Sed ad haec, nisi molestum est, habeo quae velim. De illis, cum volemus. Partim cursu et peragratione laetantur, congregatione aliae coetum quodam modo civitatis imitantur;

Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Atqui eorum nihil est eius generis, ut sit in fine atque extrerno bonorum. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur.

Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Sed ad illum redeo. Quae si potest singula consolando levare, universa quo modo sustinebit?

Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Quid ait Aristoteles reliquique Platonis alumni? Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium. Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. An ea, quae per vinitorem antea consequebatur, per se ipsa curabit? At iste non dolendi status non vocatur voluptas. Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit?

Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim? Potius ergo illa dicantur: turpe esse, viri non esse debilitari dolore, frangi, succumbere. Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.

Qui bonum omne in virtute ponit, is potest dicere perfici beatam vitam perfectione virtutis; Atque ab isto capite fluere necesse est omnem rationem bonorum et malorum. Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.

Quid me istud rogas? Duae sunt enim res quoque, ne tu verba solum putes. Certe, nisi voluptatem tanti aestimaretis. Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est. Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;

Verum hoc idem saepe faciamus. Occultum facinus esse potuerit, gaudebit; Sed haec nihil sane ad rem; Nam, ut sint illa vendibiliora, haec uberiora certe sunt. Sed id ne cogitari quidem potest quale sit, ut non repugnet ipsum sibi. Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio.